Toe raak me aan

Elkaar aanraken is één van de meest elementaire manieren van menselijk communiceren.
Een aanraking zegt meer dan duizend woorden. Het is ons eerste contact met de buitenwereld als we baby onze weg vinden naar de moederborst.
Huidhonger is iets wat iedereen wel (her)kent. Vooral in de periodes wanneer je alleen bent of door omstandigheden elkaar niet mag aanraken.
Zoals bij de coronacrisis.

Hoe basaal of subtiel een aanraking ook kan zijn. Het zegt iets en kan veel betekenen.
Onderstaand gedicht beschrijft hoe in wij in ons leven altijd weer de aanraking nodig hebben.

Meer lezen? Zie mijn blog over de kracht van aanraken.

Gedicht: Toe raak me aan

Ben ik je baby,
toe, raak me aan.
Ik heb je aanraking nodig, meer dan je misschien ooit zult weten.
Was en verschoon en voed me niet alleen,
maar wieg me dicht tegen je aan, kus mijn gezicht en streel mijn lichaam.
Je kalmerende, zachte aanraking drukt veiligheid en liefde uit.

Als ik je kind ben,
toe, raak me aan.
Als ik tegenstribbel, je zelfs wegduw,
zet door, zoek manieren om aan mijn behoeften tegemoet te komen.
Je nachtzoen helpt mijn dromen te verzoeten.
Je aanrakingen overdag vertellen me wat je werkelijk voelt.

Als ik je tiener ben,
toe, raak me aan.
Denk niet dat ik – omdat ik bijna volgroeid ben – niet hoef te weten dat je nog om me geeft.
Ik heb behoefte aan je liefdevolle armen, aan een tedere stem.
Als de weg soms vol stenen ligt, dan heeft het kind in me je nog steeds nodig.

Als ik je vriend ben,
toe, raak me aan.
Niets laat me duidelijker weten dat je om me geeft dan een hartelijke omhelzing.
Een opbeurende aanraking als ik in de put zit verzekert me ervan dat ik word bemind
en stelt me gerust dat ik niet alleen ben.
Jouw troostrijke aanraking is misschien de enige die ik krijg.

Als ik je partner ben,
toe, raak me aan.
Je denkt misschien dat je passie genoeg is,
maar alleen je armen houden mijn angsten tegen.
Ik heb behoefte aan je tedere, geruststellende aanraking
om me er aan te herinneren dat ik word bemind, gewoon om mezelf.

Als ik je volwassen kind ben,
toe, raak me aan.
Al heb ik een eigen gezin om vast te houden,
ik heb nog steeds behoefte aan de armen van pappie en mammie
als ik me gekwetst voel.
Als ouder kijk ik er anders tegenaan, waardeer ik jullie meer.

Als ik je bejaarde vader of moeder ben,
toe, raak me aan
zoals ik werd aangeraakt toen ik nog heel jong was.
Houd mijn hand vast, zit dicht bij me, geef me kracht
en verwarm mijn vermoeide lichaam met jou nabijheid.
Als is mijn huid nu gerimpeld, ze vindt het heerlijk om aangeraakt te worden.

Wees niet bang,
Raak me gewoon aan.

Overgenomen uit: “Liefdevolle aanraking” – Phyllis Davis